مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
روز میـلادتـان چه روزی بود در مـدیــنـه هــوا بـهـاری بـود برق می زد نگاهـتان از عـشق وقت یک عکس یـادگـاری بود روز میـلادتـان چه روزی بود چـشـم عــالـم به دستِ آقـا بـود سر تـبـریک گـفـتـنِ به حـسیـن بین خـورشید و مـاه دعـوا بود روز میـلادتـان خــدا خــنـدیـد فــتــبــارک دوبــاره نــازل شد حـضرت حـق برای شیـعـۀ تـو امـتــیــازات ویــژه قــائــل شـد روز مـیـلادتـان نــســیــم آمــد غـنچه ها را یکی یکـی وا کرد خنده های تو بس که شیرین بود هوس شیر و شهـدِ خـرمـا کرد ای کــلــیــم مــدیـــنــۀ نــبــوی مــرد شب زنــده دار سـجــاده همۀ عـرش تحت سلطۀ توست حـضرت شــهــریــار سـجــاده آســمــان ها به پـات افــتــادنــد هـر زمـانی به سـجـده افـتـادی بـا زبــور صـحــیــفــه ات آقــا درس دلــداده گــی به مـا دادی آمـد ابـلــیس شکـل یک افـعـی نقـشـه ای شـوم را رقــم بــزنـد عـددی نـیـست این فــرومـایــه که نــمـاز تـو را به هــم بـزنـد پـوزه اش را به خـاک مالـیـدی مـرحـبا، آفـرین، چه پـیـکاری! تا سلاح البکاء به دستت هست چـه نـیـازی که تــیــغ بـرداری خـاک نـعـلــیــن هــایـتــان آقــا سـرمــۀ چـشم حـوریان بهـشت اشــک های زلال نــافــلــه ات عـسـلِ چـشـمـۀ روان بـهـشـت بـنـده گی را به من بـیـامـوزیـد نــروم ســمــت لااُبــــالــی هــا کاش می شـد بخـواهی و بشـوم از ابــوحــمــزه ی ثــمـالـی هـا سیــد الــعــابــدیـن دعـائـی کـن گـرۀ کــور خـــورده در کــارم غیر از این جا بگو کجا بروم!؟ بــا امــیــد آمــدم، گــرفــتــارم سـیـدالـعــابــدیـن نـگـاهـی کـن بی پـنـاهـم مـرا تـو یــاری کن نوکـرت کـربـلا نـرفـته هنوز! تـا نـمُـردم ز غـصه کـاری کن |